0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Buldular da bunuyorlar lafı, aşağı yukarı ülkemizin her yerinde konuşulur. Bir insan çok imkansızlık içinde iken kendisine tahmine edemediği imkanlara kavuşturulunca eski günlerindeki durumunu unutarak  halinin çok iyi olduğunu söylercesine yeni durumu tenkit etmeye başlar. İşte ona buldu da bunuyor derler.

Şöyle başımı ellerimin arasına alarak düşünmeye başladığımda, talebelik günlerim, iş hayatına atıldığım ve de şimdiki durumum kafamda bir film şeridi gibi gelip geçti.

Bırakın orta dereceli okulları, yüksekokullarda dahi muhafazakâr, inancına kavi talebeler namazlarını kılmak için kimseden (idarecileri kastediyorum) ufacık bir yerin tahsisini isteyemezler, isteyemedikleri gibi kendilerinin bulunduğu bir köşede bir sütrenin arkasında ibadetlerini yapamazlardı.

İşe atıldığımız 1967 yıllarından sonra devlet dairelerinde hizmetlilerin tahta namazlıklarında soyunma dolapları arasında ancak namazlarını kılabilirlerdi. Konuşmalarda selamünaleyküm diye başlayamaz, yarınımız ne olacak diye çekinirlerdi. Söyledikleri hep şuydu ‘‘- olur mu Türkiye cumhuriyeti Laik bir ülke, bu devletin çalışanları öyle ulu orta devlet dairelerinde namaz kılamazlar’’ deyip adeta yasaklamışlardı. Bu durum taki MSP koalisyonda küçük bir yer alana kadar devam etmiş yasaklar biraz gevşemiş, idaresinde bulunan Bakanlıklar ve bağlı kuruluşlarda bariz bir şekilde görülmeye başlamıştı.  (1974 yılları). Zaman zaman ihtilal hareketleri, hükümet değişiklikleri de olsa sağlanan o gevşeklikle devam ederken, bu durumdan endişelenenler okullara el atıp sudan sebeplerle başörtüsü yasağı ile işi son noktaya getirmişlerdi. Halkı, halk hareketini unuttular.

Ve NİHAYET: kesik kesikte olsa MSP’nin dozer harekâtıyla kireçlenmiş toprak temizlenerek üzerine dikilen fidanlar kök salmaya büyümeye başladı. Yıllar yılı kovaladı 2002 bitti fidan meyve vermeye başladı. Verilen meyveler fidanı kırılırcasına dolduruyordu az az olsa da çok tatlıydılar. Sabır, fidanı da büyütüyor meyvelerde çoğalıyordu. Bugüne gelindi yasaklar tek tek kaldırılıyor, inananlar rahata eriyordu. Acaba bu rahatlık bazılarına da batıyor muydu!  Nitekimde öyle oldu. Kıskançlıklarla batma da birleşince, kalkışma oldu. Meczuplaşanlar uşaklığa soyununca devleti bölmek insanlara ıstırap vermenin mesuliyetini bile unuttu. Allah bir insanın aklını başından aldığı zaman ne yaptığı yapacaği da belli olmaz.

Halk çektiğimiz ıstıraplardan dersimizi aldık dercesine tankların altına yattılar meyveli ağaçlarını korudular. Bir daha diplerine kireç dökülmesine, asit dökülerek kurumasına rıza göstermediler.

Ama bazıları eski yaşadıklarını unutarak meyveler aleyhinde, fidana kabahat bulurcasına konuşmaya, hareket etmeye başladılar. Kim bunlar, elbette eskileri yaşayıp onları unutup, şimdiki rahatlığı görüp şükretmeyenler.

İşte biz bunlara, ‘‘- buldular da bunuyorlar’’ diyor kendilerine Allah’tan hidayet nasip etmesini diliyoruz. Gözleri ve kulakları açılsın duasını yapıyoruz.

M. Zeki SAYIN