0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Geri kalmış ülkelerde Devlette yapılacak işlerde en fazla konuşulan dedikodusu yapılan şeyin Rüşvet ve İrtikâp kelimeleridir. Bir kişi devlet kuruluşlarında yapılan işlerinin gecikmesi ile ilk aklına getirdiği hususun ‘‘ yahu bunlarda bir şey almadan rüşvet verilmeden bir işi yapmıyorlar’’ sözüdür. Yapılmasında hiçbir mahsur olmayan, hatta mutlaka yapılması gerekenin çeşitli çeşitli evrak isteyerek veya işi ağırdan almanın sonucu rüşvet vermeden yapmadıklarıdır.

Oysa Rüşvet ayrı – İrtikâp ayrıdır!!!

Rüşvet kanuna, mevzuata ters hiç hakkı olmayanın bir bedel karşılığında o yetkiliye onu yaptırmak, menfaat elde etmektir. İrtikâp ise, işi yapması gereken kişinin ister kendisine olsun, ister bir başkasına menfaat sağlaması için normal yapılması gereken bir işi ağırlaştırarak ( çeşitli bahaneler bularak) hissettirerek veya açıkça ( şunu verirsen şu kişiye şu imkânı sağlarsan veya şu tesise yardımını yaparsan gibi) yapmaması, ağırlaştırması sonucu hak sahibinden haksız yere menfaat elde etmesidir. Burada esas alınan işi yapması gereken kişinin vazifesi icabı işi hızlı bir şekilde yapmasıdır. (Mevzuata ters olmaksızın.)

Maalesef siz ne kadar tedbir alırsanız alın rüşvetin kökü kesilecek deyin irtikâp olayı kesilmeyecektir. Çünkü yapılan iş kanununa uygun ama işi yapacak kişinin işi yapmakta gecikmesi ve hak sahibini bıktırarak, yorarak kendine veya bir başkasına menfaat elde etmesidir. Yani bir bakıma haklı olan işin menfaat karşılığı yapılmasıdır. İş sahibinin gönlü olmamakta ve fakat işin olması için bir nevi işini menfaat karşılığı yaptırmasıdır. Lügatta buna ‘‘rüşvet alma, rüşvet yeme’’ de denmekte ise de esas olan ‘‘kötü, fena, günah teşkil edecek bir şey yapma’’ olarak da belirtilmektedir.

Yetkili bir işi yaparken sen şu camiye veya şu okula, hayır kurumuna şu kadar bağış yapalım da işini yapalım demenin ne kadar normal olup olmadığını yukarıda belirttiğimiz huşular ışığında ne derece doğru olup olmadığını düşünebilirsiniz!

M. Zeki SAYIN